رضایت زناشویی در زنان باردار شاغل و غیر شاغل

زمینه و هدف: سلامتی زنان شاغل باردار و شیرده در محیط کار از اهمیت ویژه ای برخوردار است. رضایت زناشویی یکی از شاخص های سلامت روان است و یکی از عوامل مؤثر بر آن ، اشتغال است. از طرفی تغییرات خلقی و نیازهای زنان باردار در خانه و محل کار مشکلاتی را برای آنان ایجاد می کند. هدف از این مطالعه مقایسه رضایت زناشویی زنان باردار شاغل و غیر شاغل می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی- مقایسه ای است. نمونه پ‍‍ژوهش شامل 239 زن باردار شاغل و غیرشاغل مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر جهرم در سال 1392 بود. داده ها با پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ جمع آوری و برای تجزیه و تحلیل آن ها از محاسبه میانگین، انحراف معیار و آزمون های آماری استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی زنان باردار 95/4±47/28 و در دامنه سنی (18-45 سال) بود. 3/51 درصد زنان غیر شاغل و 7/48 درصد شاغل و 2/26 درصد روستایی و 8/73 درصد شهری بودند و اکثریت آنان (51 درصد) تحصیلات دانشگاهی داشتند. همچنین بین میانگین رضایت زناشویی در زنان باردار شاغل (40/18± 06/78 ) و غیر شاغل (57/16±4/84) تفاوت معناداری مشاهده شد (03/0=p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که اشتغال بر رضایت زناشویی زنان باردار تأثیر منفی داشته است. تغییرات خلقی در دوران بارداری می تواند تحت تأثیر اشتغال زن تشدید و باعث عدم رضایت زناشویی وی گردد. بنابراین برگزاری کلاس های مشاوره زناشویی در دوران بارداری جهت بالا بردن بهداشت روان زنان باردار به عنوان بخش مهمی از مراقبت های پره ناتال توصیه می گردد.